Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،

Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā

و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،

Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā

و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،

Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā

و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،

Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā

و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،

Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā

و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،

Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā

و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،

Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā

سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،

Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā

كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛

Wa Qad Khāba Man Dassāhā

و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!

Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā

قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،

'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā

آن گاه كه شقى‌ترين آنها بپاخاست،

Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā

و فرستاده الهى [صالح‌] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»

Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā

ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!

Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā

و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران‌] بيم ندارد!